Triko, diğer kumaş türlerinden farklı olarak ipliğin ilmekler halinde örülmesiyle oluşturulan esnek bir dokudur. Bu benzersiz üretim süreci, triko ürünlere karakteristik yumuşaklık, dökümlülük ve hareket özgürlüğü kazandırır. Triko üretimi, basitçe ipliğin yatay veya yuvarlak örme makinelerinde karmaşık desenler ve dokular oluşturacak şekilde birbirine bağlanmasıyla başlar. Kullanılan ipliğin türü (pamuk, yün, akrilik, rayon vb.) ve makinenin ayarı, nihai ürünün kalınlığını, esnekliğini ve dokunma hissini doğrudan belirler.

Üretimin ilk aşaması olan iplik seçimi, kalitenin temelini oluşturur. Örneğin, Rayon iplikler parlaklık ve dökümlülük sağlarken, yün iplikler ısı tutma yeteneğiyle öne çıkar. Seçilen iplikler, modern bilgisayar destekli örme makinelerine beslenir. Bu makineler, milisaniyeler içinde binlerce ilmeği bir araya getirerek kumaşı veya doğrudan istenen şekle sahip giyim parçasını (örneğin, tam kalıp bir triko elbiseyi) oluşturabilir. "Full Fashioned" adı verilen bu teknik, kumaş kesimini en aza indirerek hem atığı azaltır hem de ürünün vücuda daha iyi oturmasını sağlar.

Örme işlemi tamamlandıktan sonra kumaş veya parça, yıkama ve kurutma gibi önemli terbiye işlemlerinden geçer. Bu işlemler, kumaşın son boyutunu almasını, renginin oturmasını ve arzu edilen yumuşaklığını kazanmasını sağlar. Özellikle "finisaj" adımı, trikonun çekme yapmaması ve şeklini koruması için hayati öneme sahiptir. Ardından, makinede şekillendirilmemiş parçalar kesilir ve dikim aşamasına geçilir. Dikim, trikonun esnek yapısını bozmayacak özel dikiş teknikleri gerektirir. Kaliteli bir triko ürünü, üretim bandından mağaza rafına kadar geçen her aşamada titizlikle kontrol edilir, böylece tüketiciye hem estetik hem de dayanıklı bir giyim deneyimi sunulur.